min xwe gote mirovan herdem

min dilê xwe derxist bêkerem

li ser textekî razand kî şêx kî lokman

perçe perçe cuda kir bêferman

ez jê nas nekirim çi rewşek dijvar

ez ji pisîkan revîm bi lez û bez

bi baçermikan re xoş û bêş kir min

di şevek tarî de bi sukrek fireh

min dilînên xwe di  zinaran de darvexist

ez bihtir tê geriyam bûne qîr

rîspî û mezinan min nenasîn rê guharîn

piçûk ji min revîn kirin qîreqîr

bûm pinpinî li serê kolanekê min venişt

min li wêderê çendek sî dît bi dilsotî

li doraliyên min civîn stûxar û bêşahî

çar lembo û heyvek pirr evra

awirê heyvê xemgîn germ û nerm

lemboyên reben ziman lal û sekinîn mat

siya ez birîndar kirim bêlêdanî

dawiya kolanê birîna min pêça bi dilovanî

di vê sikrewşê de hatin çend mirovên delal

bêjek hîn min kirin xweşik û zelal

tu dibê qey ava nemirinê bû ew bêje

jîn kir ser jiyana min derd û kul çi xem

rûniştin pêk hat mihebetek xemrevîn

berhevkirin perçên min dilê min xistin şûnê

min ji min bêhtir nas kirin li wê bînê

veqetîm ji wan ber ve sibê meşîm

min di xwisiya ser pelekî de dunyayek dît

du dest ji stûyê min kişîn û revîn

ez gihêştim sibê di navbera tîrêjên rojê de